Zespół cieśni nadgarstka: na czym polega, objawy, jak leczyć

Zespół cieśni kanału nadgarstka: co to jest i na czym polega?

Zespół cieśni nadgarstka (ZCN) to schorzenie, które występuje, gdy uciśnięty zostaje nerw pośrodkowy, biegnący przez kanał nadgarstka, czyli wąski tunel w nadgarstku, otoczony kośćmi oraz więzadłami.

Nerw pośrodkowy odpowiada za unerwienie większości mięśni przedramienia oraz niektórych mięśni ręki, dlatego jego ucisk prowadzi do wielu dolegliwości bólowych w dłoni, przedramieniu i łokciu, a także powoduje dyskomfort i może znacząco wpływać na codzienne funkcjonowanie. Zespół cieśni nadgarstka objawia się bólem nocnym, drętwieniem i mrowieniem w ręce oraz palcach, a także osłabieniem chwytu.

Zespół cieśni nadgarstka: przyczyny powstawania

Zespół cieśni nadgarstka może być spowodowany różnymi czynnikami, które zwiększają nacisk na nerw pośrodkowy. Należą do nich:

• Powtarzające się ruchy ręki i nadgarstka – zwłaszcza te związane z pracą, jak pisanie na klawiaturze, praca z narzędziami ręcznymi czy grą na instrumentach.
• Czynniki anatomiczne – osoby z wrodzonym wąskim kanałem nadgarstka są bardziej narażone na to schorzenie.
• Obrzęk tkanek miękkich – ZCN może wystąpić w wyniku urazu, zapalenia lub chorób takich jak reumatoidalne zapalenie stawów.
• Zmiany hormonalne i zatrzymywanie płynów – mogące mieć miejsce w ciąży, menopauzie lub w innych stanach powodujących zatrzymanie wody w organizmie.
• Choroby metaboliczne – cukrzyca czy niedoczynność tarczycy również zwiększają ryzyko powstania zespołu cieśni nadgarstka.

Diagnostyka: jak rozpoznać i sprawdzić, czy mam zespół cieśni nadgarstka?

Rozpoznanie na podstawie samych objawów nie jest wystarczającą podstawą do potwierdzenia występowania schorzenia. Aby rzetelnie sprawdzić, czy ma się zespół cieśni nadgarstka, stosuje się wywiad medyczny, badanie fizykalne oraz badania dodatkowe, takie jak badanie przewodnictwa nerwowego (EMG) czy ultrasonografia.

Jak leczyć zespół cieśni nadgarstka?

Zespół cieśni nadgarstka da się wyleczyć zachowawczo lub operacyjnie, w zależności od stopnia zaawansowania schorzenia. W terapii zachowawczej, czyli nieoperacyjnej stosuje się m.in.:

• unieruchomienie nadgarstka w specjalnych ortezach,
• leki przeciwzapalne,
• fizjoterapię.

Jeśli objawy nie ustępują po leczeniu zachowawczym, ostatecznym leczeniem, które daje długoterminową poprawę objawów i funkcji ręki jest zabieg chirurgiczny zwany uwolnieniem kanału nadgarstka.

Jaki zabieg stosuje się do leczenia zespołu cieśni nadgarstka?

Leczenie operacyjne zespołu cieśni nadgarstka polega na wykonaniu zabiegu uwolnienia kanału nadgarstka. To operacja mająca na celu zmniejszenie ucisku na nerw pośrodkowy wykonywana zazwyczaj w znieczuleniu miejscowym. Procedura ta polega na przecięciu pogrubiałego więzadła poprzecznego nadgarstka, co zwiększa przestrzeń w kanale nadgarstka i pozwala na odciążenie nerwu.

Jak przygotować się do chirurgicznego uwolnienia kanału nadgarstka?

Przed zabiegiem pacjent przechodzi konsultację nadgarstka z chirurgiem ortopedą, który oceni stopień zaawansowania schorzenia i zdecyduje o konieczności operacji. W zależności od potrzeb lekarz ortopeda może zalecić również dodatkowe badania, takie jak EMG (elektromiografia) lub badania obrazowe, aby dokładnie ocenić stan nerwu.

Przebieg zabiegu na zespół cieśni nadgarstka

• Znieczulenie: zabieg chirurgii nadgarstka przeprowadza się najczęściej w znieczuleniu miejscowym, choć w niektórych przypadkach stosuje się znieczulenie ogólne lub przewodowe.
• Nacięcie: chirurg ortopeda wykonuje niewielkie nacięcie w okolicy nadgarstka.
• Przecięcie więzadła: następnie przecięte zostaje pogrubiałe więzadło poprzeczne nadgarstka (inaczej troczek zginaczy), co zmniejsza ucisk na nerw pośrodkowy.
• Zamknięcie rany: po uwolnieniu nerwu rana jest zszywana, a nadgarstek może być zabezpieczony opatrunkiem.

Zalecenia po zabiegu uwolnienia kanału nadgarstka

Po operacyjnym leczeniu zespołu cieśni nadgarstka konieczna jest rekonwalescencja, rehabilitacja i kontrole u lekarza ortopedy:

• Rekonwalescencja: Pacjent może odczuwać ból i obrzęk, które zazwyczaj ustępują po kilku dniach. Zalecane jest unikanie obciążania operowanej ręki przez kilka tygodni, oszczędny tryb życia i unikanie czynności wysiłkowych operowaną ręką, aby zapewnić optymalne warunki gojenia tkanek i zminimalizować ryzyko nawrotu objawów.
• Rehabilitacja: W celu pełnego powrotu do sprawności mogą być zalecone ćwiczenia rehabilitacyjne. Zalecana jest również terapia blizny. Fizjoterapia pomaga w odzyskaniu pełnej ruchomości i siły ręki.
• Kontrole: Regularne wizyty kontrolne u lekarza ortopedy pozwolą na monitorowanie procesu gojenia.

Efekty zabiegu

Większość pacjentów z zespołem cieśni nadgarstka odczuwa znaczną poprawę objawów po zabiegu leczenia operacyjnego. Ból i mrowienie zazwyczaj ustępują w ciągu kilku dni do tygodni, choć pełne odzyskanie siły może zająć kilka miesięcy. Jeżeli stan chorobowy trwa bardzo długo lub istnieje ucisk nerwów na poziomie kręgosłupa szyjnego, efekt zabiegu może być niepełny.

Potencjalne ryzyko i powikłania

Jak każda operacja, uwolnienie kanału nadgarstka niesie ze sobą ryzyko powikłań, takich jak m.in. infekcje, krwawienia, uszkodzenie nerwów czy bliznowacenie. Jednak poważne komplikacje są rzadkie.

Kontakt z lekarzem

Jeśli po zabiegu wystąpią objawy takie jak nasilający się ból, obrzęk, zaczerwienienie lub wyciek z rany, należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem.

Podsumowanie: gdzie leczyć zespół cieśni nadgarstka we Wrocławiu?

Zabieg uwolnienia kanału nadgarstka to skuteczna metoda leczenia zespołu cieśni nadgarstka, przynosząca ulgę w bólu i poprawiająca jakość życia pacjentów. Jeśli cierpisz na objawy tego schorzenia, skonsultuj się ze specjalistą ortopedii, aby omówić możliwe opcje leczenia – operację metodą klasyczną lub małoinwazyjną, w tym artroskopię nadgarstka – NanoScopic™ System for Endoscopic Carpal Tunnel Release.

Jeśli szukasz miejsca we Wrocławiu, gdzie leczyć zespół cieśni kanału nadgarstka zapraszamy do kontaktu i umówienia wizyty.